Hà Nội

Ja, ik was al een paar keer in Hà Nội geweest.
Maar meestal alleen om te werken, en wel een klein beetje van de omgeving kunnen genieten, maar zoals nu: even een weekendje naar 'de stad' om dingen te kopen, en even weer onder de mensen te komen (voelt ook echt zo - even terug naar de 'echte' wereld..), en ook gewoon een paar uur alleen door de stad lopen - dat was nieuw.
Maar na een tijdje herkende ik toch wel weer de delen van de stad, en kon ik ook een paar delen bezoeken die ik nooit had bezocht (alhoewel echt de toeristische plekken zijn).


Zoals natuurlijk het Hoàn Kiếm meer (het "meer van het teruggegeven zwaard" - hierboven) in de stad, vlakbij het Old quarter. Dat rode bruggetje gaat naar de Jade tempel uit de 18e eeuw, speciaal voor de 13e eeuwse militair leider Truan Hung Dao, die probeerde de Yuan dynasty terug te dwingen. Lang verhaal, dat overheersen door de chinezen hier in het noorden..

Toen de chef (Lê Lợi) net na de onafhankelijkheid van China ff bootje ging varen kwam de gouden schildpadgod (Kim Qui) ff boven water, want die had wel interesse in LeLoi's magische zwaard, en die nam hem meteen mee de diepte in. Die Loi, die had dus meteen door dat Kim de schildpadgod het zwaard - dat de lokale drakengod (Long Vương) daarvoor aan Kim had gegeven tijdens zijn gevechten tegen de Ming Dynastie - gewoon ff kwam terugvragen. Maar dus wel genoeg reden om een meer naar te vernoemen. En hij had 'm dus overduidelijk niet in n dronken bui overboord laten vallen... (dat is mijn losse interpretatie van het verhaal)
Dat torentje in het meer (Thap Rùa) heeft er ook iets mee te maken - en heet daarom het schildpadtorentje. 
Die desbetreffende schildpad is volgens betrouwbare bronnen ongeveer honderduizendmiljoenmiljardjaar oud, want 'n god enzo.
Er leeft volgens het verhaal nog 1 schildpad van zijn soort in het meer. 
En ook 'grappig': in 1969 moest n visser even een van de schildpadden vangen, en de eerste de beste heeft hij de hersens ingeslagen.... Maar die is bewaard gebleven, en staat nu opgezet tentoongesteld. Nu is er in ieder geval nog 1 over, en waarschijnlijk ook n kilo of 500... 
En dan is iedereen dan weer over aan het ruzieen over de soort, en springen internationale organisaties tegen elkaar aan om de laatste van de soort te redden... 
en dan gaat het weer over alle dingen waar ik zo'n hekel aan heb in dit soort wereldreddende organisaties....
anyway..

Ik vond Hanoi altijd iets min
der dan Saigon/HoChiMinhCity - want koud en miserable vergeleken, voornamelijk... maar het is een stuk warmer en minder miserable dan mijn bergdorp, dus ik vind het steeds leuker worden... 
En het is gewoon een mooie oude stad, met ook hele leuke mensen.

Mooie oude straatjes, overal 'terasjes' - kleine plastic stoeltjes op de stoep waar mensen eten drinken etc.
En mensen met van die punthoedjes, want dat is Vietnam zoals het hoort. :-)

En het "old quarter" is heerlijk druk. Ah, een beetje (te) touristisch misschien, maar wel gezellig. Ik heb nu een vast hotelletje net aan de rand, in een steegje, zodat ik de drukte niet hoor, maar wel dicht in de buurt ben. 
En wat dan ook leuk is in zo'n eerste weekend: ik had afgesproken met de chef van mijn vorige werkgever, ff lunchen bij het meer. West Lake is de wat luxere wijk waar onder andere alle expats lijken te wonen. 
En terwijl ik daar zit loopt S (bearmanager) met haar vriend naar buiten, even later komt iemand naar onze tafel aangezien hij WCS had gehoord, en dat bleek dan een oud collega te zijn, n iedereen kende elkaars namen en email adressen, maar nooit in person ontmoet. Toen ik naar buiten liep, kwam ik A en K tegen, de chef en vorige dierenarts bij de beertjes.. lekker knus in de blijkbaar nieuwste hipste sundaylunch plek - waar ik ook nog eens gewoon heel hip iedereen gedag kan zeggen.... Ik ken ook echt iedereen...
Mooi hoor, die expatwijk... En best leuk even decadent wijn drinken en luxe eten... En zo'n appartementje met uitzicht op het meer, in een rustige wijk, met allemaal delicatesse winkels met kaas en olijven en brood enzo, en heel veel nightlife klinkt inderdaad wel heel goed... 
En ik vind het ook heel fijn om doorheen - langs de terasjes - te fietsen, en bekende gezichten te groeten.
Maarja, wat wil ik nou. 

Oorspronkelijk plan was gewoon alleen met mn katten (en waarschijnlijk, als ik mezelf een beetje ken: binnenkort honden) in een bergdorp - iets verder weg van de stad. 
En dat wil ik nog steeds. 
En dan soms even terugkomen naar de stad om ff luxe te doen, dansen en hotels enzo. 
Plan onveranderd dus.
Maar superleuk om in de stad te zijn, die op zich best dichtbij is.

En op dinsdagmiddag worden geattendeerd op glitters die nog op je gezicht zitten na een beetje dansen op zaterdag is altijd een goed teken natuurlijk :-)