donderdag 26 december 2013

Aan de wandel in de achtertuin


Ja en wat dan ook mooi is: wandelen in de achtertuin.
Ik heb natuurlijk niet echt een eigen tuin nu, en de soldaatjes halen steeds meer bomen weg rond de ingang van het nationale park - want blijkbaar meer grandioze binnenkomstaanzien - zo "mooi" ruim, snoeien doet bloeien, en met mogelijke verdienste.. Maar er zit nog een aanzienlijk stuk bos (368.8 km² national park) op 5 minuten lopen van huis.
 En dan via het riviertje verder het bos in 
En zo grappig ook - ik ken mezelf ondertussen, en dan nog.. 
Lekker wandelen, mooi via de paadjes. 
Maar:
Altijd denken dat de minder begane paadjes, of stukken zonder paadje recht het bos in, berg op, waarschijnlijk betekent dat daar mooier uitzicht is, danwel spannender is om te onderzoeken... Sowieso natuurlijk nooit de kant opgaan die t meest logisch is of aangegeven is..
En dan vind je dus een paar potentiele zwembadjes voor de komende zomer. 
Supermooi.
Later werd me verteld dat "er bloedzuigers zitten", maar dat kan me in zo'n mooi zwembadje heel weinig schelen.. Zeker na de ervaringen met vogeltjes vangen in het zuiden van Vietnam, waar de bloedzuigers een handvol waren soms, daar in het moeras... 

Maarja, dan opeens, na een uur of 5 alenig junglen, dan houden de paadjes echt op en loop je natuurlijk vast.. Dit is sinds mijn 18e zo'n beetje een terugkomend thema als ik een bos in loop, dus niet heel onverwacht, en dan moet je wel de beslissing nemen om OF terug te gaan (heel onwaarschijnlijk) of door de dichtbegroeide bamboebossen richting rivier. 

Want de rivier gaat langs huis. 
En die bleef ik horen, dus altijd handig orientatie-technisch in n bos (Bear Grylls, eat your heart out - als je gewoon slim bent hoef je niet je eigen pis te drinken ;-). 
Helaas had ik niet ingecalculeerd dat er dan natuurlijk ook watervallen en beetje lastig begaanbare rotsafdalingen zijn.. 
Maar zoals alles, komt het dan uiteindelijk weer goed. 
Volgende keer alleen wel een machete meenemen (*kopen op markt: check*).
En achteraf kijk je dan terug op een mooi avontuurtje.

Enige "stressfactor" was dat ik wel op tijd moest zijn om de kerstviering vd beertjes mee te maken rond lunchtijd, en voor te bereiden en filmen. Daarover later meer.

Geen opmerkingen: