Hà Nội

Ja, ik was al een paar keer in Hà Nội geweest.
Maar meestal alleen om te werken, en wel een klein beetje van de omgeving kunnen genieten, maar zoals nu: even een weekendje naar 'de stad' om dingen te kopen, en even weer onder de mensen te komen (voelt ook echt zo - even terug naar de 'echte' wereld..), en ook gewoon een paar uur alleen door de stad lopen - dat was nieuw.
Maar na een tijdje herkende ik toch wel weer de delen van de stad, en kon ik ook een paar delen bezoeken die ik nooit had bezocht (alhoewel echt de toeristische plekken zijn).


Zoals natuurlijk het Hoàn Kiếm meer (het "meer van het teruggegeven zwaard" - hierboven) in de stad, vlakbij het Old quarter. Dat rode bruggetje gaat naar de Jade tempel uit de 18e eeuw, speciaal voor de 13e eeuwse militair leider Truan Hung Dao, die probeerde de Yuan dynasty terug te dwingen. Lang verhaal, dat overheersen door de chinezen hier in het noorden..

Toen de chef (Lê Lợi) net na de onafhankelijkheid van China ff bootje ging varen kwam de gouden schildpadgod (Kim Qui) ff boven water, want die had wel interesse in LeLoi's magische zwaard, en die nam hem meteen mee de diepte in. Die Loi, die had dus meteen door dat Kim de schildpadgod het zwaard - dat de lokale drakengod (Long Vương) daarvoor aan Kim had gegeven tijdens zijn gevechten tegen de Ming Dynastie - gewoon ff kwam terugvragen. Maar dus wel genoeg reden om een meer naar te vernoemen. En hij had 'm dus overduidelijk niet in n dronken bui overboord laten vallen... (dat is mijn losse interpretatie van het verhaal)
Dat torentje in het meer (Thap Rùa) heeft er ook iets mee te maken - en heet daarom het schildpadtorentje. 
Die desbetreffende schildpad is volgens betrouwbare bronnen ongeveer honderduizendmiljoenmiljardjaar oud, want 'n god enzo.
Er leeft volgens het verhaal nog 1 schildpad van zijn soort in het meer. 
En ook 'grappig': in 1969 moest n visser even een van de schildpadden vangen, en de eerste de beste heeft hij de hersens ingeslagen.... Maar die is bewaard gebleven, en staat nu opgezet tentoongesteld. Nu is er in ieder geval nog 1 over, en waarschijnlijk ook n kilo of 500... 
En dan is iedereen dan weer over aan het ruzieen over de soort, en springen internationale organisaties tegen elkaar aan om de laatste van de soort te redden... 
en dan gaat het weer over alle dingen waar ik zo'n hekel aan heb in dit soort wereldreddende organisaties....
anyway..

Ik vond Hanoi altijd iets min
der dan Saigon/HoChiMinhCity - want koud en miserable vergeleken, voornamelijk... maar het is een stuk warmer en minder miserable dan mijn bergdorp, dus ik vind het steeds leuker worden... 
En het is gewoon een mooie oude stad, met ook hele leuke mensen.

Mooie oude straatjes, overal 'terasjes' - kleine plastic stoeltjes op de stoep waar mensen eten drinken etc.
En mensen met van die punthoedjes, want dat is Vietnam zoals het hoort. :-)

En het "old quarter" is heerlijk druk. Ah, een beetje (te) touristisch misschien, maar wel gezellig. Ik heb nu een vast hotelletje net aan de rand, in een steegje, zodat ik de drukte niet hoor, maar wel dicht in de buurt ben. 
En wat dan ook leuk is in zo'n eerste weekend: ik had afgesproken met de chef van mijn vorige werkgever, ff lunchen bij het meer. West Lake is de wat luxere wijk waar onder andere alle expats lijken te wonen. 
En terwijl ik daar zit loopt S (bearmanager) met haar vriend naar buiten, even later komt iemand naar onze tafel aangezien hij WCS had gehoord, en dat bleek dan een oud collega te zijn, n iedereen kende elkaars namen en email adressen, maar nooit in person ontmoet. Toen ik naar buiten liep, kwam ik A en K tegen, de chef en vorige dierenarts bij de beertjes.. lekker knus in de blijkbaar nieuwste hipste sundaylunch plek - waar ik ook nog eens gewoon heel hip iedereen gedag kan zeggen.... Ik ken ook echt iedereen...
Mooi hoor, die expatwijk... En best leuk even decadent wijn drinken en luxe eten... En zo'n appartementje met uitzicht op het meer, in een rustige wijk, met allemaal delicatesse winkels met kaas en olijven en brood enzo, en heel veel nightlife klinkt inderdaad wel heel goed... 
En ik vind het ook heel fijn om doorheen - langs de terasjes - te fietsen, en bekende gezichten te groeten.
Maarja, wat wil ik nou. 

Oorspronkelijk plan was gewoon alleen met mn katten (en waarschijnlijk, als ik mezelf een beetje ken: binnenkort honden) in een bergdorp - iets verder weg van de stad. 
En dat wil ik nog steeds. 
En dan soms even terugkomen naar de stad om ff luxe te doen, dansen en hotels enzo. 
Plan onveranderd dus.
Maar superleuk om in de stad te zijn, die op zich best dichtbij is.

En op dinsdagmiddag worden geattendeerd op glitters die nog op je gezicht zitten na een beetje dansen op zaterdag is altijd een goed teken natuurlijk :-)

Merry Christmas!!!

Al n paar weken voor de kerst moesten we even halsoverdekop een leuk kerstfilmpje van de beertjes maken voor de website. 

*het echte filmpje staat op de facebook van deze organisatie.* Maar aangezien ik de cameraman was had ik nog wat footage, dus bij deze.

We hadden niet zo heel veel tijd om dat te regelen- een dagje.

Maar Bear manager S had t fantastisch geregeld, en alles was op tijd af om goed vastgelegd te worden. En ik was op tijd terug van mijn boswandeling (was dus niet essentieel bij de voorbereiding..:-).

En maargoed ook, want ik was de enige met werkende filmfunctie op de camera (zie je, TOCH handig, zo'n nieuwe camera kopen) 
En natuurlijk gaat het dan nooit zoals je hoopt, en gaan die jongens eerst alle kanten op behalve de bedoelde kerstboom, maar de beertjes waren uiteindelijk blij met hun kadootjes, en kerstballen enzo.

Mooi op zo'n manier de gevoelens raken en donaties regelen.

Ja, want ik ben nu dus ook weer van de budgetten en sponsors tevreden houden in mijn senior nerd functie.

Maar wij hebben een aantal leuke celebrity donors - waar ik best wel een biertje mee wil drinken. Zoals bijvoorbeeld Ricky Gervais, met zn berentaart. 

Nu alleen nog proberen om Angelina (zonder Brad) hiernaartoe te krijgen met haar wereldreddende goede bedoelingen en n zak geld. Ik weet eigenlijk niet of ze al een Vietnamees kind heeft geadopteerd... volgens mij niet, dus kan ze best een Vietnamees beertje adopteren... 

Iets later was het kerstfeest voor de medewerkers. Twee weken vroeger dan kerst, want op dat moment was Jill, de grote baas - de Lenie van deze organisatie zeg maar - hier in TamDao, en ook de algemene directeur, en t kwam dus goed uit. Jill had kruidenzakjes voor de gluwijn meegenomen, en er zou een kerstman zijn voor de kids van de medewerkers. 

Ja, haha - ik werd natuurlijk bij de eerste de beste wekelijkse meeting naar voren geschoven om die rol op me te nemen.. Maar heel weinig zin in (is niet echt mijn ding), en wist dat iemand van de Hanoi office zou komen - een grote blanke meneer - die vorig jaar Santa was. 
Niks aan de hand dus.

De vertaalsters zaten continu te grappen over dat ik toch echt Santa moest zijn, want die andere Santa "kon niet", en iedereen zou het zo leuk vinden, etc..

Jaja.. 
mooi niet.

Maar het feest begon om 19:00. En om 19:03 stond A voor de deur, met de mededeling dat ik toch  ECHT Santa moest spelen... 
Ok. 
ik was (mede) dankzij mijn langdurige verblijf in Indo natuurlijk te laat voor het begin van het feest (terwijl heel Vietnam altijd heel communistisch stipt op tijd is - is een puntje waar ik aan moet werken..), en moest nu ook nog eens heel snel een niet-passend Santa kostuum aan doen en "iets" doen...

Alleen geen idee wat..

En dan gaat iedereen zich er buiten mee bemoeien, terwijl de eerste speeches van de directeur en nationalpark directeur worden gegeven, en ik buiten in de kou sta om te kleden en niet weet wat ik moet doen.

Heel kort hierna begint de kerstmuziek, en trekken mensen me naar binnen, geven me een microfoon in de hand: Ja, nu! 

Gaan!

Dus ik al HO-HO-HO-end en MERRY CHRISTMAS roepend naar binnen... En ja, als je niet weet wat te doen, dan maar zwaaien (van het NL koningshuis geleerd). 

Man, oh man... 

What a way to introduce yourself (3 weken aan het werk)..

Ik had 2 helpers, dus tussendoor ff gevraagd, maar die zeiden "ja, doe maar wat".. 

Thanks.
"helpers...."

Dus ik zaal rond lopen, zwaaien, en ho-ho-ho roepen... desperately om me heen kijkend voor tips wat te doen..

Ja, weet ik veel wat die kinderen verwachten.. 

Toen bleek dat ik dwars door het filmpje van de beren met de kerstkadootjes heen naarbinnen was gelopen, en dat dat dus niet echt de bedoeling was....

Maargoed. 

Kadootjes.

Dat vond ik dus ECHT leuk om te doen, zo'n rij met wachtende kindjes met angst in de ogen die dan naar mij toe moesten komen voor n kadootje. Mijn helpers van de educatieve dienst gaven de goede pakjes aan, en ik gaf de kadootjes. 

Ondertussen had ik ook weer herinnerd hoe je Zalig kerstfeest op z'n Vietnamees zegt (dat was nog van voor dat filmpje een paar dagen daarvoor), dus dat ook zo nu en dan gezegd.

And a good time was had by all.

Zeker toen ik halverwege van Jill een glas gluwijn kreeg, en die grandioos niet naar binnen kreeg door die ***baard

Maar iedereen was heel complimenteus na afloop, dus toch achteraf gezien wel een goede eerste intro... denk ik...

Mijn kerst bestond trouwens uit een grote kerstschoonmaakactie in mn huisje, n beetje fietsen, 'n stokbroodje pindakaas-sambal, en heel fijn met paps en mams skypen - zo fijn dat dat hier met beeld kan... 

En ja, dat is kerst voor de nietgelovende medemens: samenzijn met familie.
En dan is het een beetje jammer als je in een Noord-Vietnamees bos zit.. 
Eigenlijk maakt het me niks uit. 
Ik vind het heerlijk om met familie te zijn, en koester de momenten, en ook om elkaar even te zien via skype..
Maar lief moeten doen naar andere mensen op n vooraf gegeven datum vind ik eigenlijk stom 
(death by fire aan valentijnsdag - even tussendoor) idealiter ben je gewoon lief voor elkaar, ongeacht de datum. 
En niemand fijner om lief tegen te zijn dan je ouders..
ik hou van jullie - heel veel, en stiekem is het soms best ver weg.. ;-/

maargoed

Tweede kerstdag gewoon weer aan het werk, wat ook wel zo fijn is als toch niemand het viert.
en dit is 'n groot deel van mijn nieuwe vrienden...

Aan de wandel in de achtertuin

Ja en wat dan ook mooi is: wandelen in de achtertuin.

Ik heb natuurlijk niet echt een eigen tuin nu, en de soldaatjes halen steeds meer bomen weg rond de ingang van het nationale park - want blijkbaar meer grandioze binnenkomstaanzien - zo "mooi" ruim, snoeien doet bloeien, en met mogelijke verdienste.. Maar er zit nog een aanzienlijk stuk bos (368.8 km² national park) op 5 minuten lopen van huis.

 En dan via het riviertje verder het bos in 

En zo grappig ook - ik ken mezelf ondertussen, en dan nog.. 

Lekker wandelen, mooi via de paadjes. 

Maar:

Altijd denken dat de minder begane paadjes, of stukken zonder paadje recht het bos in, berg op, waarschijnlijk betekent dat daar mooier uitzicht is, danwel spannender is om te onderzoeken... Sowieso natuurlijk nooit de kant opgaan die t meest logisch is of aangegeven is..

En dan vind je dus een paar potentiele zwembadjes voor de komende zomer. 

Supermooi.

Later werd me verteld dat "er bloedzuigers zitten", maar dat kan me in zo'n mooi zwembadje heel weinig schelen.. Zeker na de ervaringen met vogeltjes vangen in het zuiden van Vietnam, waar de bloedzuigers een handvol waren soms, daar in het moeras... 

Maarja, dan opeens, na een uur of 5 alenig junglen, dan houden de paadjes echt op en loop je natuurlijk vast.. Dit is sinds mijn 18e zo'n beetje een terugkomend thema als ik een bos in loop, dus niet heel onverwacht, en dan moet je wel de beslissing nemen om OF terug te gaan (heel onwaarschijnlijk) of door de dichtbegroeide bamboebossen richting rivier. 

Want de rivier gaat langs huis. 

En die bleef ik horen, dus altijd handig orientatie-technisch in n bos (Bear Grylls, eat your heart out - als je gewoon slim bent hoef je niet je eigen pis te drinken ;-). 

Helaas had ik niet ingecalculeerd dat er dan natuurlijk ook watervallen en beetje lastig begaanbare rotsafdalingen zijn.. 

Maar zoals alles, komt het dan uiteindelijk weer goed. 

Volgende keer alleen wel een machete meenemen (*kopen op markt: check*).

En achteraf kijk je dan terug op een mooi avontuurtje.

Enige "stressfactor" was dat ik wel op tijd moest zijn om de kerstviering vd beertjes mee te maken rond lunchtijd, en voor te bereiden en filmen. Daarover later meer.

Feesje!!

Bruiloften in Vietnam zijn - misschien niet onverwacht - een hele andere aangelegenheid dan in Indo.
Ten eerste natuurlijk de aan- dan wel af-wezigheid van alcohol. En dat maakt alles sowieso anders.

Twee weken nadat ik hier begon was er de bruiloft van de meneer van de administratie. Het feit dat hij zo gay is als maar kan zullen we maar even buiten beschouwing laten, want compleet niet belangrijk voor mijn verhaaltje.

Het is hier gewoonlijk om er een dagenlang gebeuren van te maken. Ik snap de gang van zaken sowieso niet zo heel erg goed, maar dit is wat ik begreep: ik was uitgenodigd voor dag 1 - het feest bij de familie van de bruidegom. Het was een doordeweekse dag, dus na het werk een paar dierverzorgers gevraagd of we achterop de brommer konden, en off we go.
We (de vertaalsters, A, en ik) werden meteen hartelijk ontvangen door de vader van de bruidegom, en er moest natuurlijk meteen op gedronken worden met hem. 
Goede vent. 
Volgens mij had t officiele commune (gemeentelijke) gebeuren al plaatsgevonden, dus waren ze al getrouwd, maar de bruid en haar aanhang waren volledig afwezig op dit feest. De volgende dag zou het feest bij de familie van de bruid zijn, en dan de derde dag zouden ze nog een ceremonie hebben en dan samen naar huis gaan (huis van de ouders van de bruidegom - of was het nou bruid?). Ja, ik had dit graag goed willen begrijpen, maar dit was hoever ik kwam met mijn geinteresseerd vragen stellen, en begrijpen/opslaan. 
Want ja, in zo'n dorp is het natuurlijk best wel tof als er een blanke meneer aanwezig is, en wil iedereen met je proosten met een glaasje rijstwijn. 
Zonder grappen: er stond een rij mensen te wachten om met me te drinken.
En dan nog een keer.
en nog een keer.
etc.
En van die officiele commune meneren, die hebben allemaal zo'n uniform aan, dus weet ik dan ook niet meer of ik ze al gehad had of niet, maar op gegeven moment maakt dat ook niet meer uit.
De vertalers trokken zich op gegeven moment terug, maar ik had op dat moment geen vertalers meer nodig: gewoon leuk meelachen, knikken, op schouders kloppen, handen schudden, en drinken. 
Mooi werk, dat integreren.

En toen werd er bij de overbuurman de soundsystem aangezet, en mij vriendelijk gevraagd om te gaan dansen. Voor de goede orde: dit was toen ik met een groep van 6 mannen aan de tafel zat. Voor ik het wist stond ik met 15 mannen te dansen op redelijk slechte popmuziek. 

Gelukkig kon ik de vertaalsters ook overhalen, en deed A ook mee, dus was het niet een volledig mannelijke gebeurtenis. Niet dat ik maar een moment met de dames heb gedanst - want ik had continue een opdringerige meute mannelijke vrienden en familie van de bruidegom om me heen.
En het dorp liep uit om het allemaal te aanschouwen.

En toen, na 1.5 uur zwaar drinken, beetje eten, en 'n half uurtje dansen, kwam de politie, en werd het feest opgedoekt. Het was 21:00, en de volledige feestmeute was zwaar aangeschoten danwel ladderzat. 
Wel efficient :-)

Op een of andere manier konden 4 van de mannen van het dorp zich niet weerhouden om me te bedanken door een paar flinke zoenen te geven bij afloop, en terwijl ik het natuurlijk heel fijn vind om geaccepteerd te worden in de commune, staan dronken-natte kussen van mannen die ik niet versta of ken nog niet heel erg hoog op mijn lijstje van dingen te doen terwijl in Vietnam. Mocht ik ze overigens wel kennen of verstaan, dan staat het nog steeds redelijk laag op de lijst...
Maar het was wel tot groot plezier van de vertaalsters - en dat is ook mooi. 

Mijn brommerchauffeur probeerde nog heel fanatiek om mensen over te halen om verder te gaan in een karaoke bar (ik was al om, by the way: wooohoooo), maar werd al snel tot orde geroepen door de vertaalsters..
Dus gewoon netjes naar huis.

Mooie avond.

Geluk

*Dat laatste zinnetje in het laatste blogstukje was niet voor niks natuurlijk.. Na een weekje ingewerkt te zijn, en nadat ik al even 'n paar dagen de touwtjes in handen kreeg aangezien de manager/vorige dierenarts naar congres gingen - toen werd me verteld dat de vaste positie van senior dierenarts nog steeds beschikbaar was, en of ik dat niet wilde overwegen. 

Ik zat op dat moment ook nog een paar andere mogelijkheden af te wachten en/of op te hopen, dus ik vroeg om een weekje bedenktijd. 
Na een weekendje fietsen en nadenken wilde ik af van de onzekerheid van hopen op andere dingen, dat toch stiekem beetje onwennig om wat nieuws te beginnen, terwijl ik hier gewoon echt fantastich werk kan doen, in n mooi gebied, met n goed team, mooie apparatuur, en superstoere dieren. 
Genoeg van dat onzekere gemuts  - ga gewoon vol het nieuwe avontuur aan, dude!
zo ben ik dan zelfmotiverend bezig op mn fietsje..
Dus maandag ochtend kwam het weer ter sprake "we hebben vandaag een gesprek met een nieuwe kandidaat, het gaat haar 2e gesprek worden, we vinden haar goed, en we willen je niet onder druk zetten, maar heb je er nog over gedacht?"
Dus ik zeg "ja, ik wil best mee doen met de sollicitatie procedure - wat moet ik doen?"
Waarop A zegt: "neem je de baan aan?"
"Ja."*
en zo ben je dan opeens niet meer tijdelijke invaldierenarts, maar "Senior Veterinary Surgeon", met een contract van 2 jaar.
wooooohooooo! 
:-)

Nadeel van niet heel erg goed zijn in real-time blog bijhouden is dat ik dan soms van dit soort bovenstaande intermezzos moet doen omdat ik natuurlijk al wel ff snel op facebook heb gezegd dat ik iets langer hier blijf... 
nu weer ff een paar weken terug:

Hier vlakbij is een meertje en een aantal tempeltjes, waar mensen heel graag dingen verbranden, en vogeltjes vrijlaten, en ook visvoer met zakken vol in t water gooien -  iets wat dan goed is voor je karma, of 'n treetje hoger op de buddhistische trap brengt, of voor de geestjes die ronddwalen, of chinese (we zitten hier vlakbij China, dus dat heeft nogal invloed) wijsheid en rijkdom creeert dan wel je feng shui weer ff rechttrekt of zo. Ik heb geen idee, maar ik vind het mooi.

Net zoals de katholieken dan ff biechten en een paar weesgegroetjes zeggen zeg maar... 
Maahaar: je kan hier ook papieren (nep)geld verbranden, of papieren smartphones, of papieren sieraden, of papieren sandalen, of papieren paarden, of zelfs papieren huizen!!! 

En blijkbaar is dit meertje nogal een goed gebied kwa geesten, want de wat rijkere families rijden hier met een busje naartoe om bij het tempeltje en de daaromheen gelegen winkeltjes allemaal dingen van papier te kopen om die te verbranden... staaaaapels... en vogels kopen, en visvoer kopen.... het is nogal een gedoe, maar wel met een goede reden..

Jahaa, daar zit je dan met je atheisme of eventueel weesgegroetjes... 

En kijk - welk land is er nu heel erg financieel aan het groeien? en welk land zit helemaal in de put qua financiele zekerheid en politieke rust? (om het makkelijker te maken, aangezien dit toch vooral Chinese gebruiken zijn die de Vietnamezen doen aangezien de Vietnamese medemens communist en dus atheist hoort te zijn: je mag kiezen tussen NL en China - 50/50 kans).

Maarja, uiteindelijk vervelen ook de best bedoelende mensen zich met dit soort dingen, en blijft de chauffeur over om de laatste stapels papieren dingen die nog over waren op het vuur te gooien terwijl de familie alvast lekker warm in de auto zit met een warm kopje thee...

De eerste dagen was het heel bewolkt, wat hier gebruikelijk lijkt te zijn deze tijd van het jaar, maar toen werd het opeens best wel mooi weer.. En dan kan je een mooi filmpje maken van de rit naar het werk op de fiets - nu op normale snelheid. 
En zeker als je dan beseft dat ik een jaar geleden nog 7uur per dag in de auto zat om naar kantoor in jakarta te gaan, dan is dit best mooi.

*ja, ok, door een warm Kalimantaans oerwoud/moeras met makaken en langoeren en neusapen en neushoornvogels in 3 minuten naar je kliniek tenmidden van 600 orangutans lopen klinkt misschien NOG stoerder, maar dat heb ik al gedaan, en ik vind het hier he-le-maal TE GEK....* 
(en ik verdien hier ook nog een beetje geld, wat blijkbaar soms ook moet...)

Tja, geluk moet je afdwingen, of aanvragen door de geesten tevreden te stellen..
Moet ik dan ook maar eens iets verbranden?
Of gewoon lekker werken met m'n beertjes, en op vrije dagen genieten van het meer en de vissers, en de rust....